بهزاد فراهانی  در اول بهمن‌ماه سال ۱۳۲۳ در دهی در تفرش از توابع فراهان به دنیا آمد ،مادرش اهل ادب و هنر و شعر بود که بافت ‌قالی اصلی‌ترین هنرش به حساب می‌آمد، مادر از خوانین و پدر از دهاقین فراهان بود، پدرش یکی از بهترین تعزیه‌خوان‌های آن خطه هم محسوب می شد. او فعالیت هنری خود را با بازی در تئاتر آغاز کرد.

استاد بهزاد فراهانی، فارغ تحصیل كارگردانی، بازیگری و نویسندگی از فرانسه و ادبیات نمایشی از دانشكده دراماتیك... در تمامی دانشكدههای هنر ایران تدریس كرده و هنوز هم این كار را ادامه میدهد، او عاشق این كار است، عاشق خدمت به مردم و دلش میخواهد عدالت اجتماعی در همه جا حكمفرما شود.
او همسری نقاش دارد و فرزندان هنرمند، گلشیفته و شقایق... هر دو در عرصه هنر نقشآفرینی، افرادی بنام هستند. روزی را با این خانواده هنرمند به گفتگو نشستیم از آنجا كه گلشیفته سرصحنه فیلمبرداری بود، نتوانستیم مصاحبهای با وی داشته باشیم و قول یك گفتگوی مفصل را از او گرفتیم ضمن اینكه با عموبهزاد و شقایق فراهانی گفتگوی مفصلی انجام دادیم اما به دلیل محدودیت صفحات تصمیم گرفتیم، گفتههایی از استاد را كار كنیم كه بیشتر در ارتباط با رشد و پرورش فرزندانش بود و به مسائل خانوادگی ارتباط داشت.

متولد درمنك

در اول بهمنماه سال 1323 در دهی كوچك به نام «درمنك» در كوهپای های تفرش از توابع فراهان به دنیا آمدم، روزی كه آنقدر برف باریده بود كه نمیتوانستی به راحتی در ده راه بروی، ناچار اهالی ده از راه پشتبام به خانه پدربزرگم رفتند تا مژدگانی دریافت كنند. در یك خانواده دهقانی به دنیا آمدم، مادر اهل ادب و هنر و شعر بود كه بافتقالی اصلیترین هنرش به حساب میآمد. مادر از خوانین و پدر از دهاقین فراهان بود، پدرم یكی از بهترین تعزیه خوانهای آن خطه هم محسوب می شد و به او مشغلامرضا میگفتند. ما هفت فرزندیم كه من فرزند دوم خانواده هستم، چهار خواهر و سه برادر كه متاسفانه خواهر بزرگم در جریان انقلاب ودر اعتصاب پرستاران از دست رفت، در حال حاضر یك خواهر و یك برادرم در اراك زندگی میكنند، برادرم كه در اراك زندگی میكند، مهندس برق است و برادر دیگرم معاون ارشاد استان مازندران بود كه البته در حال حاضر بازنشسته است.